Tango Lyrics & Chords By Drs. P

Verleden week bezocht ik voor de eerste maal mijn bovenbuur. Het had te maken met lekkage, naar ik meen, of met de huur. Er hing een levensecht portretje van een cirkel aan de muur. En hij ontpopte zich als vreemde en ascetische figuur die zich in leven hield met brokjes en augurken in het zuur. "Het schikt me slecht, ik moet veel werk verrichten.", sprak hij overstuur, "Ik heb al jaren een obsessie en die geeft me rust noch duur, daar ik verslaafd ben aan de cirkelkwadratuur." "Als men de omtrek van een cirkel", zo begon hij zijn verhaal, "gaat delen door de doorsnee, uiteraard is die twee keer de straal, dan komt er één quotiënt - ja mag ik even stilte in de zaal? - vaak zegt men twee en twintig-zevende, maar dat is te globaal: in feite is het twee pi R, en dat is lang niet zo banaal; het blijkt dat pi irrationeel is en daarbij transcendentaal, en een computer heeft het uitgerekend - is dat geniaal? - tot in de weet-ik-veel-hoeveelste decimaal." "Ja deze pi, dat staat te lezen in de encyclopedie, is eeuwenoud en wetenschappelijk en Grieks en vol magie. Als ik zo pieker over pi, spreekt u wellicht van een manie, maar zijn wij allen niet neuro-, fana-, roman-, of mystici? Een ander heeft een kolibrie, een relikwie of een fobie, maar ik verdiep me onophoudelijk en zonder compromis in dit unieke en verheven wonder der planemetrie: ik zoek het antwoord op het grote raadsel pi." Na deze woorden onderbrak hij spastisch hijgend zijn gepraat, en er verscheen een onrustbarend kleurenspel op zijn gelaat. Dus ik begon al rond te kijken naar een zuurstofapparaat, maar hij bedaarde en hervatte zijn verhandeling kordaat: "Er is een andere formule, die is ook niet vande straat: de oppervlakte van een cirkel, immers, is pi R-kwadraat, en om de waarde van die pi nu eens te zien in vol ornaat, dat is wat mij als ideaal voor ogen staat." "Aldus vind ik drie komma één vier één vijf negen twee zes vijf, etcetera, etcetera, ja het heeft heel wat om het lijf! Zodat ik elke morgen na het opstaan eventjes verstijf, bij de gedachte aan de eindeloosheid van dit tijdverdrijf, waarna ik mij toch altijd weer verman en in mijn handen wrijf. Ik grijp de rekenlineaal maar ook wel eens de rekenschijf. Ik zet me neer en calculeer en schrijf en calculeer en schrijf, en ik zal blijven zoeken tot ik er in blijf..."